Questa sol volta almeno
odi le mie querele,
ascolta i miei sospiri.

Hoor tenminste deze ene keer
Mijn klaagzang aan,
Luister naar mijn zuchten.

Hear at least this only time
My lament,
Listen to my sighs.

Tu mi chiami crudele
senz’avvederti ancora
quanto lontan del giusto erri e deliri.

Jij noemt mij wreed
Zonder dat je weet
hoe ver ernaast je zit, je ijlt.

You call me cruel
Without knowing
how far off the mark you are, you are delirious.

Dunque l’amarti e l’adorarti,
o cara,
stimi una follia?

Dus van jou houden, jou aanbidden,
o lieve,
vind jij gekkigheid?

So loving you, worshipping you,
Oh dear,
Do you think it is madness?

Seguir chi fugge e chi l’amor disprezza
è proprio d’alma a delirare avvezza.

Aán blijven lopen achter wie je liefde afwijst,
dan moet je niet goed wijs zijn.

To keep running after those who reject your love,
It’s typical of a soul which is delirious.

Fiamma bella che al ciel s’invia
s’Euro infido gli nega affetto
cangia a forza l’usato sentier.
Così ancora se cruda, se ria,
te discaccio da questo mio petto
volgi altrove l’amante pensier.

Mooie vlam die naar de hemel schiet,
als de gemene wind haar zijn affectie onthoudt
moet haar gebruikelijke pad veranderen.
Daarom, ook al wreed en schuldig,
jaag ik je van mijn hart weg.
Wend je liefdevolle gedachte maar
ergens anders heen.

Beautiful flame that shoots to the sky,
When the mean wind ignores his affection
Must change his usual path.
Therefore also cruel and guilty
I chase you away from my heart
Direct your loving thought
Somewhere else.

Credi a miei detti, Aminta,
e lascia in pace me, che per genio
e per costume antico
ho troppo in odio l’amorosa face.

Geloof mijn woorden, Aminta,
en laat mij met rust. Door geest
en oude gewoontes
haat ik al te zeer
de fakkel van de liefde.

Believe my words, Aminta,
Leave me alone. Through mind
and old habits
I hate so much
the flame of love.

Come in odio aver puoi
quella face d’amor che ogni momento
si vede sfavillar ne’ lumi tuoi?

Hoe kun je de fakkel van de liefde haten,
die constant in je ogen schijnt?

How can you hate the flame of love,
That constantly shines in your eyes?

Forse un giorno
il Dio d’Amore
potrebbe al core
piaga formarti
che sia mortal;
Che bel mirarti
allor languire
penar, soffrire
l’aspre punture
d’acuto stral.

Op een dag
zou de God van de Liefde een dodelijke
wond in je hart
kunnen maken;
wat zal het dan leuk zijn
om jou smart en pijn
te zien lijden
door de scherpe steken van een spitse pijl.

One day
The God of Love
Could put a deadly
wound in your heart;
What fun will it be then
To look at you,
by the sour sting of
such sharp arrows,
suffering, feeling miserable, pain.

In vano, in van’presumi
scuotere il mio pensier che di Cupido
l’arco schernisco e dello stral mi rido.

Tevergeefs hoop je mijn gedachten te veranderen, ik bespot Cupido’s boog en om zijn pijl moet ik lachen.

In vain do you hope
to shake my mind, I mock Cupid’s bow
and his arrow makes me laugh.

Deh! per pietà rispondi, ninfa bella e crudele, seti specchiasti mai
nel rio, nel fonte, come amor non asconde di tua rara beltade; e se
ami e se conosci del tuo volto gentil
tutti i tesori perchè non brami
ancorché altri adori?

Geef alsjeblieft antwoord,
mooie en wrede nimf:
als je ooit je beeld weerspiegeld zag
in een rivier of bron – want liefde verbergt je zeldzame schoonheid niet – en als je je mooie gezicht bemint en al zijn schatten kent,
waarom verlang je dan niet naar andermans bewondering?

Please answer,
Beautiful and cruel nymph,
if you ever saw your image reflected in the river or a spring
for Love does not hide your rare beauty;
and if you know all the treasures of your beautiful face, why do you not long for the admiration of others?

Perchè non vuo’, pastor, che il fonte e il rio
s’accrescin coll’umor del pianto mio.

Want je wilt niet, herder, dat de bron en de rivier
zich vullen met het vocht van mijn tranen.

For I will not, shepherd, that the fountain and the river with the moisture of my tears be filled.

Fu scherzo, fu gioco
chi disse che il foco
del nume di Cnido
contento ci dà;
Quel cor che non pena
nell’aspra catena
così per diletto
cantando sen va.

Het was een grap, het was scherts
toen iemand zei dat het vuur van Venus
ons vreugde geven zou;
het hart dat niet lijdt
in de bittere ketens
gaat zomaar, voor zijn vermaak,
zingend ervandoor.

It was a joke, it was a game
Who said that the fire of Venus
gives us joy;
the heart that does not suffer in bitter chains
goes on its way, for its amusement, singing as it leaves.

Libero piè fugga dal laccio e i giorni
coll’aura sol di libertà respiri.

Dat een voet bevrijd uit de strik mag vluchten
en slechts de lucht van vrijheid ademen mag.

That a foot may walk away free from its snare
And he may breathe only the air of freedom.

Quei che sembran martiri
che han faccia di tormenti
d’ogni amator nel seno.
Fillide, in un baleno
si cangiano in piaceri e contenti.
Dunque se ciò t’affrena
vieni pur lieta, o cara,
incontro alla dolcissima catena.

Wat een marteling lijkt
en wat een kwelling schijnt
in het hart van elke minnaar,
Phyllis, verandert
in plezier en vreugde.
Dus als dit is wat jou remt,
kom maar blijmoedig, o lieve,
naar de o zo zoete ketens.

What seems like torture
The torment
That every lover has in his heart
Phyllis, suddenly changes into pleasure and joy.
If this is a brake for you,
Come on, oh dear,
Against the whole sweet chain.

Taci, pastor, non più!

Zwijg, herder, zo is het genoeg!

Be silent, shepherd, that is enough!

Come dunque, crudele,
più ascoltarmi non vuoi?

Hoezo, hardvochtige,
wil je niet meer naar me luisteren?

Will you, cruel,
No longer listen to me?

No, perchè han troppo forza i detti tuoi.

Nee, want je woorden hebben te veel kracht.

No, for your words have too much power.

Ah! Barbara, inumana,
se la giusta cagione dell’amor mio
nel mio parlar comprendi,
come di pari ardor tu non t’accendi?

Ah! Barbaarse, onmenselijke,
als je de juiste reden van mijn liefde
in mijn woorden begrijpt,
hoe kun je dan niet in eenzelfde vuur ontvlammen?

Ah! Barbarian, inhuman
If you understand the right reason for my love
In my words,
How can you not be inflamed with the same fire?

Se vago rio
fra sasse frange
l’amato argento
al fin contento
posa nel mare;
Ma il ciglio mio
che sempre piange
non trova seno
che porge freno
al suo penare.

Een rivier stroomt,
stuit op stenen
en legt ten slotte blij
het geliefde zilver neer in zee;
maar mijn wimper
die altijd huilt
vindt geen boezem
die een rem biedt
aan zijn smart.

A river flows
Breaks between the stones
and finally lays
the beloved silver in the sea;
But my eyelash
That always cries
Finds no bosom
That provides a brake
to his pain.

D’un incognito fuoco
già sento a poco a poco
le vampe entro del seno.
Mia cara pace, addio!
Vuol di me vendicarsi il cieco Dio.

Een onbekend vuur
voel ik al, beetje bij beetje
oplaaien in mijn borst.
Mijn geliefde rust, vaarwel!
De blinde God wil wraak op mij nemen.

Of an unknown fire
I already feel, little by little
The flames in my chest.
My beloved peace, farewell!
The blind God wants to take revenge on me.

Sento il Cieco Dio bambin
col strale suo divin
m’ha il sen piagato;
È già questo mio cor
più non ricusa amor
ed è cangiato.

Ik voel dat de blinde kinderlijke God
met zijn goddelijke pijl
mij in mijn boezem heeft verwond;
en nu al weigert mijn hart
de liefde niet langer,
het is veranderd.

I feel the blind childish God:
With his divine arrow
He has wounded my bosom;
And my heart, already,
Does not refuse love anymore
And it has changed.

Felicissimo punto in cui nel seno
la fiamma ti giunge
e l’amoroso dardo il cor ti punge.

Heel gelukkig is de plek in je boezem
waar de vlam jou bereikt
en de pijl van liefde je hart doorboort.

Very happy is that place in your bosom
Where the flame reaches you
And the arrow of love pricks your heart.

Al dispetto di sorte crudele
costante e fedele
quest’alma sarà;
Che se Filli ad amarmi si muove
son chiare le prove
di sua fedeltà.

Het wrede lot ten spijt
zal deze ziel voor altijd trouw zijn;
als Phyllis van mij begint te houden
dan heeft die trouw duidelijk
zijn uitwerking niet gemist.

To the bullying of cruel fate
Will this soul be faithful and constant
If Phyllis begins to love me
Then the result of being faithful is clear.

Vincesti, Aminta, e l’amoroso affanno
per dichiararmi affatto
di libertade priva
già nell’anima mia si fa tiranno;
ma con tanta dolcezza
usa i rigori che il rio martoro,
quando mi giunge in seno
veste manto di gioia e di tesoro.

Je hebt gewonnen, Aminta
de liefdespijn is
van mijn ziel reeds de tiran
en verklaart me al helemaal onvrij;
maar zo zoet zijn zijn straffen,
dat de wrede kwelling, eenmaal in mijn hart,
een mantel van vreugde en juwelen draagt.

You won, Aminta
The sweet breath is already
of my soul the tyrant
and declares me completely without freedom anymore;
but so sweetly does he use his severity,
that in my heart the guilty torment wears
a cloak of joy and jewels.

È un foco quel d’amore
che penetra nel core
ma come? non si sa.
S’accende a poco a poco
ma poi non trova loco
e consumar ti fa.

De liefde is een vuur
dat het hart binnendringt
maar hoe? Niemand weet het.
Het ontvlamt beetje bij beetje
maar dan laait het op
en verteert je.

The fire of love
Enters the heart
But how? You don’t know.
It ignites little by little
But then it finds no place
And burns you up.

Gloria bella di Aminta
mirar Fillide vaga
dalla sua fedeltà costretta e vinta.

Aminta’s glorierijke zege
wordt door Phyllis bewonderd
nu zij door zijn trouw is bedwongen en overwonnen.

The beautiful success of Aminta
Is admired by Phyllis
Now that she is obliged and conquered by his loyalty.

Sì, sì, vincesti.

Ja, ja, je hebt gewonnen.

Yes, yes, you won.

Ed io fedele amante!
Ed io sempre costante!

En ik, trouwe geliefde!
En ik, voor altijd de jouwe!

And I, your faithful beloved
And I, forever yours!

Dirò che non fu mai vana speranza
vincer l’altrui rigor con la costanza.

Ik zal zeggen: de hoop was nooit vergeefs
andermans starheid door volharding te overwinnen.

I will say: hope was never in vain overcoming the rigidity of others through perseverance.

Ridir potrò che spargere querele
non fu mai vista indarno alma fedele.

Ik zal blijven zeggen dat een trouwe ziel
nog nooit zonder redenen geklaagd heeft.

I will continue to say that a faithful soul
is never seen to complain without reason.

Per abbatter il rigore
d’un crudel spietato core
forte scudo è la costanza
e il valor di fedeltà.
Volga al Cielo i sguardi, ai Numi
ch’al fulgor di quei bei lumi
vuol nutrire la speranza
di trovar un di pietà.

Om de starheid te verslaan
van een wreed en meedogenloos hart
zijn volharding en trouw een sterk schild.
Richt je blik naar de hemel, naar de Goden,
jij, die in het licht van die mooie sterren
de hoop wil koesteren
een dag genade te vinden.

To break down the hardness of a cruel and merciless heart
Fortitude and the value of loyalty are a strong shield.
Turn your gaze to the sky, to the Gods
in the light of those beautiful stars
will you cherish the hope
to find compassion one day.